چیرگی از واژگان ارجمند و باشکوه زبان پارسی است و بزرگانی همچون فردوسی، مولوی و نظامی از این واژه بهره‌ برده‌اند. چیرگی را نمی‌توان با «هژمونی» در انگلیسی و یا «تفوق و غلبه» در عربی و یا حتی با «برتری» در فارسی برابر دانست. چیرگی، ارتفاع و تسلط‌یابی بر مسأله‌هاست که ریشه این تسلط قبل از منابع و علل بیرونی، درونی است. منشأ و کیفیت چیرگی، به میزان خودآگاهی، یکپارچگی و انسجام درونی ما بستگی دارد. ما این واژه قدرتمند را برای مسیر آموزشی خود برگزیدیم. سفر چیرگی سه منزل دارد: از چیرگی بر خود آغاز و به چیرگی بر محیط و روابط می‌انجامد و با چیرگی بر سازمان و کسب‌و‌کار ادامه می‌یابد.